لو انن لم نفترق
لبقيت نجما فى سمائك ساريا
وتركت عمرى فى لهيبك يحترق
لو اننى سافرت فى قمم السحاب
وعدت نهرا فى ربوعك ينطلق
لكنها الاحلام تنثرنا سرابا فى المدى
وتظل سرا فى الجوانح يختنق
لو اننا لم نفترق
كانت خطانا فى ذهول تبتعد
وتشدنا اشوقنا
فنعود نمسك بالطريق المرتعد
تلقى بنا اللحظات
فى صخب الزحام كاننا
جسد تناثر فى جسد
جسدان فى جسد نسير وحولنا
كانت وجوه الناس تجرى كالرياح
فلا نرى منهم احد
مازلت اذكر عندما جاء الرحيل
وصاح فى عينى الارق
وتعثرت انفاسنا بين الضلوع
وعاد يشطرنا القلق
ورايت عمرى فى يديك
رياح صيف عابث
ورماد احلام وشيئا من ورق
هذا انا
عمرى ورق...حلمى ورق
طفل صغير فى جحيم الموت
حاصره الغرق
ضوء طريد فى عيون الافق
يطويه الشفق
نجما اضاء الكون يوما واحترق
لا تسالى العين الحزينة
كيف ادمتها المقل
لا تسالى النجم البعيد
باى سر قد قفل
مهمى توارى الحلم فى عينى
وارقنى الاجل
مازلت المح فى رماد العمر
شيئا من امل
فغدا ستنبت فى جبين الافق
نجمات جديدة
وغدا ستورق فى ليالى الحزن
ايام سعيدة
وغدا اراك على المدى
شمسا تضىء ظلام ايامى
وان كانت بعيدة
لو اننا لم نفترق
حملتك فى ضجر الشوارع فرحتى
والخوف يلقينى على الطرقات
تتمايل الاحلام بين عيوننا
وتغيب فى صمت اللقا نبضاتى
والضوء يسكب فى العيون بريقه
ويهيم فى خجل على الطرقات
كنا نعانق فى الظلام دموعنا
والدرب منفطر من العبرات
وتوقف الزمن المسافر فى دمى
وتعثر فى لوعة خطواتى
والوقت يرتع والدقائق تختفى
فنطارد اللحظات باللحظات
ماكنت اعرف والرحيل يشدنا
ننى اودع مهجتى وحياتى
ما كان خوفى من وداع قد مضى
بل كان خوفى من فراق اتى
لم يبق شيئا منذ كان وداعنا
غير الجراح تئن فى كلماتى